ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ'''ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΙΤΛΟΙ'' EΚΔΌΣΕΩΝ 1908

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ

ΤΗΣ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ

ΑΠΟΣΟΛΟΣ ΚΟΝΤΟΣ-ΤΑΣΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΤΑΚΗΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Οι ετήσιες βραβεύσεις των Νόμπελ και των Όσκαρ αποτελούν τις πλέον γνωστές, παλαιές, καθιερωμένες, αποδεκτές αλλά και καλύτερα οργανωμένες στον κόσμο.

Εν τούτοις ένα αστείο λάθος, συντονισμού των επαγγελματιών διοργανωτών των Όσκαρ, συνέβη εφέτος ενώ συχνά – πυκνά επικρίσεις παρουσιάζονται για τις επιλογές βράβευσης των Νόμπελ. 

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΙΤΥΧΟΥΤΗΣ- ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Αυτό γιατί πολλές φορές οι εκλέκτορες, στην απόφαση τους, επηρεάζονται και από την σκοπιμότητα της ενέργειας, κάτι λογικό αλλά όχι πάντα αποδεκτό από το σύνολο.

ΒΑΖΕΧΑ-ΚΑΜΑΡΑΣ ΒΑΝΖΙΚ 

Εάν αυτά ισχύουν για ένα διεθνές σύστημα βραβεύσεων με (οπωσδήποτε) αποδεκτή την εγκυρότητα του, εύκολα γίνεται αντιληπτό τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου όποιος βραβεύει έχει την πεποίθηση ότι γνωρίζει τι κάνει, ξέρει το αντικείμενο και έχει το απόλυτο δικαίωμα της επιλογής των προσώπων προς βράβευση.

Πολύ περισσότερο στον Αθλητισμό, ο καταβάλλων τη δαπάνη της πλακέτας, αποκλείεται να μετακινηθεί από τις απόψεις του.

Κατ΄αρχήν πρέπει να υπάρξει μία διευκρίνηση. Υπάρχουν καθιερωμένες ετήσιες βραβεύσεις και ευκαιριακές, κατά περίπτωση.

Δηλαδή: Με την ευκαιρία δεν κάνουμε και μία βράβευση. Αυτές είναι οι χειρότερες όλων.

Από τις καθιερωμένες Αθλητικές Βραβεύσεις πλέον γνωστή είναι αυτή των Αθλητικών Συντακτών που συμπληρώνει 7 δεκαετίες. Άρχισε με τον καλύτερο Αθλητή της Χρονιάς και έφθασε να βραβεύονται κάθε χρόνο καμιά τριανταριά.

 Αυτή είναι μία άλλη πλευρά που δυστυχώς απαξιώνει την σημασία και την αξία των τιμωμένων.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΜΑΡΑΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ

Αλλά τουλάχιστον στις ετήσιες βραβεύσεις έχει το περιθώριο ο οργανωτής, σε περίπτωση μίας αδικίας, τον επόμενο χρόνο να καλύψει την «γκάφα» με την βράβευση του «ξεχασμένου» με το έπαθλο για το «Συνολικό έργο», όπως πρώτο δίδαξε το Χόλυγουντ.

 ΜΙΧΑΛΑΡΙΑΣ-ΙΑΚΩΒΟΥ

Στην Ελλάδα που όλοι είμαστε «ξερόλες» και εσωστρεφείς, όταν πρόκειται να κάνουμε μία βράβευση, δεν απευθυνόμεθα σε κάποιον γνώστη αλλά αρπάζουμε την ευκαιρία να βραβεύσουμε αυτόν που εμείς γνωρίζουμε, γιατί έτυχε να τον ακούσουμε.

Όμως η βράβευση σε κάθε κοινωνική τάξη και πολύ περισσότερο στον Αθλητισμό, απαιτεί γνώσεις, πείρα, δυνατότητα σύγκρισης και κυρίως κωδικό που καθορίζει γιατί βραβεύουμε κάποιον και με ποια κριτήρια Τα οποία βεβαίως πρέπει να είναι καθορισμένα και να καλύπτονται.

Ο ΒΑΛΚΑΝΙΟΝΙΚΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΛΥΤΑ

 ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ -ΠΟΠΗ ΔΟΜΑΖΟΥ-ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Είναι χαρακτηριστικό και απόλυτα αληθινό ένα γεγονός πριν από αρκετά χρόνια. Ένας νέος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού βλέποντας από την πρώτη εβδομάδα να τον καλούν σε βραβεύσεις Σωματεία, ρώτησε: Εμένα πότε θα με βραβεύσετε;» Πρέπει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, ουδεμία, ουδέποτε σχέση είχε με τον Αθλητισμό.

Αλλά ίσως είναι απαραίτητο να δοθούν μερικές προδιαγραφές του τρόπου και της μεθόδου που μία οργάνωση πρέπει να προχωρήσει μία βράβευση.

Ας μείνουμε στον Παναθηναϊκό και ας πάρουμε για παράδειγμα τον Στίβο που μαζί με το Ποδόσφαιρο και το Μπάσκετ βρίσκεται στην Κορωνίδα των Αθλημάτων, τα οποία από τα πρώτα του βήματα καλλιεργεί και είναι αυτά που διεθνώς τα προβάλει.

Το ερώτημα που τίθεται είναι σε ποια βάση θα κινηθούμε για να τιμήσουμε τους Αθλητές του Στίβου.

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΪΔΙΝΙΩΤΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ

·        Εάν επιθυμούμε να τιμηθεί ο Αθλητής Στίβου με την μεγαλύτερη παγκόσμια διάκριση, τότε πρέπει να βραβευθεί ο Χρήστος Παπανικολάου με το Παγκόσμιο ρεκόρ των 5.49 το 1970

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τον Αθλητή με τους περισσότερους Πανελλήνιους τίτλους πρέπει να τιμήσουμε τον Νίκο Γεωργόπουλο με τις 23 χρυσές νίκες (μόνο) στους Πανελλήνιους Ανδρών τις δεκαετίες ’50 και ’60.

ΠΕΤΡΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ-ΜΑΙΡΗ ΛΟΜΒΑΡΔΟΥ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΩΤΟΣ

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τον Αθλητή με την μεγαλύτερη διάκριση σε διεθνή επίσημο αγώνα, τότε πρέπει να τιμήσουμε τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο με το Αργυρό Μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Κλειστού Στίβου.

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τον παλιότερο εν ζωή Αθλητή του Παναθηναϊκού με διεθνείς διακρίσεις τότε πρέπει να τιμήσουμε τον Στέφανο Πετράκη, ο οποίος το 1951 αναδείχθηκε Χρυσός νικητής στα 100 μ. των Α΄Μεσογειακών Αγώνων με 10.8.

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τον Αθλητή του Παναθηναικού με την μεγαλύτερη σε διάρκεια καριέρα τότε πρέπει να τιμήσουμε τον Συμεών Συμεωνίδη, ο οποίος πηδάει Άλμα Επί Κοντώ από τη δεκαετία του ’50, δηλαδή πάνω από 60 χρόνια.

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε την μεγαλύτερη προσφορά οικογένειας στον Στίβο του Παναθηναϊκού τότε πρέπει να τιμήσουμε τους αφούς Άρη και Χρήστο Καραγιώργο, διότι έχουν δημιουργήσει παγκόσμια ρεκόρ έστω και σε μη ολυμπιακά αγωνίσματα Βάδην

ΜΠΕΝΟΓΛΟΥ -ΑΡΗΣ κ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ

·        Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τους πρωταθλητές Στίβου του Παναθηναικού που συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και ως προπονητές υπέρ του Ελληνικού Αθλητισμού, τότε πρέπει να τιμήσουμε τον Γιώργο Κάβουρα, πρώτο προπονητή του Χρήστου Παπανικολάου και τον Δημήτρη Κυτέα, ακούραστο προπονητή του Κώστα Φιλιππίδη.

Βλέπουμε λοιπό, από τα παραδείγματα αυτά, που ισχύουν για όλα τα Αθλήματα, από το Ποδόσφαιρο μέχρι τη Σκοποβολή και από τη Κολύμβηση μέχρι το Πινγκ Πονγκ (του οποίου ο Πρωταθλητής Μανώλης Κολυμπάδης είναι ο νέος Γενικός Γραμματέας της ΕΟΕ) ότι πρέπει να τηρούμε κάποιους απαράβατους κανόνες, για να μην πελαγοδρομούμε για να μην κάνουμε ασυγχώρητα λάθη.