create your own banner at mybannermaker.com!

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Σταντάρ Λιέγης – Παναθηναϊκός 0-0: Ραντεβού πρόκρισης στη Λεωφόρο (photos)

Σταντάρ Λιέγης – Παναθηναϊκός 0-0: Ραντεβού πρόκρισης στη Λεωφόρο (photos) | onsports.gr
Ο Παναθηναϊκός στάθηκε όρθιος στη Λιέγη, άξιζε κάτι καλύτερο από το 0-0 κόντρα στη Σταντάρ και την περιμένει την Τρίτη στη Λεωφόρο για να προκριθεί στα play off του Champions League

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 100 ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Ή 50 ΧΡΟΝΙΑ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗΣ;
  O Κώστας Φιλιππίδης




        Αναλύει

o Γιώργος Λιβέρης


Τελέσθηκαν φέτος οι υπ’ αριθμ. 100 Πανελλήνιοι Αγώνες Στίβου Ανδρών. Άρχισαν πριν 118 χρόνια (το 1896, στα πλαίσια της προετοιμασίας για τους Α’ Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας) αλλά είχαν δυστυχώς κενά με τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους, του 1913 και του 1939.
Κάθε χρόνο στις διοργανώσεις αυτές οι Έλληνες φίλαθλοι περιμένουν να θαυμάσουν ότι εκλεκτό έχει να παρουσιάσει ο Ελληνικός Αθλητισμός. Δυστυχώς φέτος ελάχιστοι ήταν οι θεατές στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, αυτοί που περίμεναν κάτι καλό να χειροκροτήσουν. Και σχεδόν είδαν την επιθυμία τους να μην εκπληρώνεται.
Το ίδιο ελάχιστοι βρέθηκαν και στις κερκίδες, στην Κρήτη, στο Πανευρωπαϊκό του Μπάσκετ κάτω των 20 ετών. Εκεί όπου η Τουρκία ήρθε πρώτη και η Ελλάδα μετά κόπου μόλις 6η.
Οι φίλαθλοι συρρικνώνονται και τα καλά αποτελέσματα ακόμη περισσότερο.
Αλλά ας επανέλθω στον Αθλητισμό Στίβου.
Η απογοήτευση που προήλθε από τις επιδόσεις των αθλητών μας ήταν ιδιαίτερη μεγάλη. Εκτός από μία ή δύο εξαιρέσεις, οι νικητές πέτυχαν επιδόσεις ανάλογες και αντίστοιχες με αυτές τις οποίες επιτύγχαναν οι Πανελληνιονίκες της δεκαετίας του ’60. Τα τότε μεγάλα ονόματα όπως ο Γιώργος Μαρσέλλος, ο Νίκος Γεωργόπουλος, ο Γιώργος Παπαβασιλείου, ο Γιώργος Τσακανίκας, ο Στάθης Καλαμπάκος, ο Δήμος Μπαγκλάρας, ο Αντώνης Κουνάδης και άλλοι, οι οποίοι  θαυμάσια θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν και σήμερα.
Η πτώση του Ελληνικού Αθλητισμού είναι κατακόρυφη και αποκλειστική αιτία δεν αποτελεί η μείωση του κρατικού ενδιαφέροντος. Οπωσδήποτε δεν είναι υπαίτια η Πολιτεία όταν αδυνατούν να μετάσχουν των Πανελληνίων Αγώνων οι Πρωταθλητές: Δημήτρης Χονδροκούκης, Κώστας Μπανιώτης, Μιχάλης Σταματόγιαννης, Θεόπιστος Μαυρίδης, και η σπρίντερ Γρηγορία-Εμμανουέλα Κεραμιδά όλοι λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Πάντως υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι Πρωταθλητές οι οποίοι κατορθώνουν μαζί με τα ρεκόρ και τις διεθνείς διακρίσεις τους να έχουν ήδη στα χέρια τους και Πανεπιστημιακά Διπλώματα. Όπως είναι ο Κώστας Φιλιππίδης που γεννήθηκε το 1986 και η ακόμη μικρότερη Κατερίνα Στεφανίδη, αφού γεννήθηκε το 1990. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αμφότεροι ασχολούνται με το επί κοντώ. Τα δύο αυτά παιδιά αποδεικνύουν ότι ο άνθρωπος ότι θέλει το επιτυγχάνει.
Αλλά από τους φετινούς Πανελλήνιους Αγώνες μπορούν να εξαχθούν και άλλα συμπεράσματα.
Η ΑΕΚ ως Σωματείο, με μία ευρύτερη έννοια, έχει μία συσπείρωση και μία δραστηριότητα εντυπωσιακή. Αυτό παρά το γεγονός ότι από οικονομική άποψη βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από τον Παναθηναϊκό Α.Ο.. Παρ’ όλον ότι δεν έχει δικό της αγωνιστικό χώρο κατόρθωσε να κερδίσει στην βαθμολογία στην κατηγορία Γυναικών.
Στα 80 περίπου χρόνια της Ιστορίας του Ελληνικού Γυναικείου Αθλητισμού, η ΑΕΚ δεν είχε τόσο μεγάλη συμβολή στην πορεία του όσο π.χ. ο Πανιώνιος (πρώτος από όλους) ο Παναθηναϊκός, ο Πανελλήνιος, το Παλαιό Φάληρο και ο Άρης Θεσσαλονίκης. Είναι ασφαλώς οξύμωρο ότι οι φετινοί υποβαθμισμένοι Πανελλήνιοι Αγώνες ήσαν αφιερωμένοι στην μνήμη του Ηλία Μισαηλίδη, του πρωτεργάτη στο Στίβο (μετά τον Δημήτρη Καραμπάτης ) του Πανιωνίου ΓΣΣ, που σήμερα είναι εξαφανισμένος όπως ακριβώς ο Παναθηναϊκός, ο Πανελλήνιος, ο Άρης και το Παλαιό Φάληρο.
Αλλά η ΑΕΚ έχει ένα Γιώργο Παπαβασιλείου που παρά τα περασμένα 80 τόσα χρόνια του ακούραστα εργάζεται για το Σωματείο του. Είναι ακριβώς αυτός ο ίδιος αδάμαστος Γιώργος Παπαβασιλείου που την δεκαετία του ’60 αναδείχθηκε 7 σερί φορές Βαλκανιονίκης στο 3000μ φυσικά Εμπόδια όπου σημείωνε χρόνους στην αντοχή ίδιους και καλύτερους με των σημερινών πρωταθλητών.
Ο Γιώργος Παπαβασιλείου ήταν πρωταθλητής της ΑΕΚ (προερχόμενος από τον Άρη) αφοσιωμένος σ’ αυτήν και παραμένει πάντα πιστός. Δεν γνωρίζω που βρίσκονται οι δεκάδες πρωταθλητές του Παναθηναϊκού που την εποχή εκείνη, κάτω από την ομπρέλα του Συλλόγου, κυριαρχούσαν.
Δυστυχώς τώρα περί άλλα τυρβάζουν.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΠΑΣΚΕΤ
ΔΙΟΓΚΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ


Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

          Τη στιγμή που οι Βαλκάνιοι αντίπαλοί μας, μαζί με την Μεγάλη Βρετανία θεωρούν (δίκαια) την Εθνική μας Νέων Μπάσκετ ως ευάλωτη να θυμηθούμε τους θριάμβους μας πριν 19 χρόνια.
          Ήταν στις 22 Ιουλίου του 1995 όταν η Εθνική μας Εφήβων κατακτούσε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κερδίζοντας στον τελικό την Αυστραλία με το ευρύ σκορ των 91 – 73. Στον αγώνα αυτόν πολυτιμότερος παίκτης ήταν ο Ευθύμης Ρετζιάς, που έκανε το «triple - double», καθώς κυριάρχησε με 33 πόντους, 21 ριμπάουντ και 10 τάπες. Δηλαδή ήταν ο μέγιστος σε επίθεση και άμυνα. Οι εφηβικές του ικανότητες, εξελισσόμενες στην κατηγορία ανδρών σύντομα θα τον πάνε το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου με την Εθνική Ανδρών θα καταταγεί 5ος, το 1997 στη Μπαρτσελόνα ακολούθως δε στις ΗΠΑ. Σήμερα στα 46 χρόνια του πολιτεύεται στη Θεσσαλία.
          Αλλά δεν πρέπει να ξεχνά κανείς και τα υπόλοιπα παιδιά που το 1995 μας χάρισαν το Χρυσό Μετάλλιο. Ήταν (βασικά) ο Δημήτρης Παπανικολάου, ο Γιώργος Καράγκουτης, ο Νίκος Χατζής, ο Μιχάλης Κακούζης, ο Παναγιώτης Μπαρλάς και ο Βασίλης Σούλης.
          Τώρα στην Κρήτη στο Ευρωμπάσκετ αγωνιστήκαμε σκληρά με τον ομοσπονδιακό προπονητή Κώστα Μίσσα να απαιτεί περισσότερη αυτοσυγκέντρωση και να δηλώνει «….σε αυτές τις ηλικίες υπάρχει ο κίνδυνος ύστερα από μια σημαντική νίκη να νομίσει κάποιος ότι είναι κάτι, χωρίς να είναι. Πολύ σημαντικό να μη χάνεις το μυαλό σου, όπως μας συνέβη πέρυσι στο χιαστί παιχνίδι….». Τελικά τα χάσαμε όλα.
          Αλλά ενώ, να ζητάς να μην χάνουν το μυαλό τους οι Νέοι, είναι λογικό, τι να κάνουμε με τους παίκτες της Εθνικής Ανδρών, όταν ένας – ένας απομακρύνονται από την Εθνική με διάφορες αιτίες ή προφάσεις. Αυτή τη στιγμή όσοι δήλωσαν και βρίσκονται εκτός Εθνικής μπορούν να συγκροτήσουν μια ιδιαίτερα ισχυρή ομάδα, ίσως και την ισχυρότερη. Τώρα πλέον η συγκρότηση και λειτουργία της Εθνικής Ομάδας δεν ορίζεται από τους ίδιους κανόνες τους οποίους μπορούσε κάποιος κανονισμός ή οργανισμός να ελέγχει.
          Σήμερα όποιος θέλει αποχωρεί, όποιος θέλει αρνείται και ακόμη χειρότερα όποιος θέλει φανερά υπονομεύει την Εθνική Ομάδα, χωρίς να μπορεί ούτε η Πολιτεία (sic)  να αισθανθεί την ανάγκη να επέμβει.
          Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος – καλώς ή κακώς -  βρήκε τα χρήματα και πέτυχε η Εθνική μας να πάρει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο της Ισπανίας. Ήταν μια θέση που της αξίζει, λόγω της ιστορίας και Μεταλλίων από το 1949 μέχρι σήμερα. Οι αντιτιθέμενοι δεν περιμένουν την αποτυχία του εγχειρήματος για να ξιφουλκήσουν. Αλλά με περισσή συνέπεια κινούνται αρνητικά, υποσκάπτοντας επιστημονικά και παραγοντίστικα τη συγκρότηση και προετοιμασία της. Έτσι απογυμνωμένη από τα ισχυρά στελέχη της και με ψυχολογικά τραύματα εκ του ασφαλούς η Εθνική μας οδηγείται στην αποτυχία.
          Αυτός ο μηχανισμός της εσωτερικής συνομωσίας, είναι ο χειρότερος εχθρός, τον οποίο αντιμετωπίζει η Εθνική μας, γιατί μας στερεί την ομοιογένεια, μας στερεί στελέχη και το χειρότερο μας αφαιρεί την πίστη στην εφαρμογή ενός σχεδιασμού ικανού να μας οδηγήσει στην επιτυχία.
          Είναι άξιοι συγχαρητηρίων όσοι στην προσπάθειά τους να «τραυματίσουν» πρόσωπα, επιδεικνύουν την σατανική ευφυΐα να πολεμούν την Εθνική Μπάσκετ. Ασφαλώς και δεν τους αρκεί η αποτυχία των Νέων.

         

          

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

!!!

Ο ΑΧ. ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΟ

Με απόφαση του Δ.Σ

          Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Παλαιμάχων Αθλητών και Πρωταθλητών όλων των Σπορ του Παναθηναϊκού, αποφάσισε και ανακοίνωσε στον κ. Αχιλλέα Μακρόπουλο, ότι τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρό του.
          Η ανακοίνωση έγινε στο τελευταίο από τα Διοικητικά Συμβούλια, όπου παρέστη και ο κ. Αχ. Μακρόπουλος και στον οποίο ο Πρόεδρος των Παλαιμάχων Αθλητών Απόστολος Κόντος ανέγνωσε την παρακάτω επιστολή.


          Αξιότιμε κ. Πρόεδρε
          Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Παλαιμάχων Αθλητών και Πρωταθλητών του Παναθηναϊκού μας, στην τακτική Συνεδρίασή του της 7/5/2014 ομόφωνα απεφάνθη όπως ανακηρυχτείτε ως Επίτιμος Πρόεδρός του. Ακολούθως η απόφαση επικυρώθηκε, επίσης παμψηφεί, στην  Τακτική Συνεδρίαση της 9/7/2014 με την ταυτόχρονη εντολή όπως η ανακήρυξή σας πραγματοποιηθεί σε ειδική ανοικτή εκδήλωση εν ευθέτω χρόνο.
          Σεβαστέ μας κ. Πρόεδρε
          Η απόφασή μας αυτή είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις διατάξεις του εν ισχύ Καταστατικού μας και συνακόλουθη με τις αρχές του Φίλαθλου Ιδεώδους, όπως και του πνεύματος που διέπει τους Παλαιμάχους Πρωταθλητές του Παναθηναϊκού μας.
          Το0 Διοικητικό Συμβούλιό μας κρίνοντας τον μακρύ φίλαθλο βίο σας, την επί δεκαετίες πνευματική συνεισφορά σας στον ελληνικό Αθλητισμό και την γενικότερη προσφορά της οικογένειάς σας ως Χορηγού ή Αγωνιζομένων Αθλητών, έκρινε ως ελάχιστη υποχρέωσή του την απονομή του ανωτάτου τίτλου που διαθέτει.
          Με τη βεβαιότητα ότι θα αποδεχθείτε την ελάχιστη αυτή τιμή, εκ μέρους των Παλαιμάχων, αλλά και εν ενεργεία Αθλητών.
Με διαχρονική εκτίμηση
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
 Ο Γενικός Γραμματέας                                                   Ο Πρόεδρος
Ιωάννης Χατζησαράντος                                             Απόστολος Κόντος

          Ο κ. Αχ.Μακρόπουλος εμφανώς συγκινημένος για τη μεγάλη τιμή που του έγινε, ευχαρίστησε θερμά τους Παλαιμάχους Πρωταθλητές, τονίζοντας ιδιαίτερα:
          «Αισθάνομαι ότι λαμβάνω μια από τις μεγαλύτερες τιμές της ζωής μου, καθώς νοιώθω ότι η απόφασή σας εκφράζει ολόκληρη την Παναθηναϊκή Οικογένεια, την οποία όχι μόνο τιμώ, αλλά και θα υπηρετώ με όλες τις δυνάμεις μου».



Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΔΥΣΧΕΡΙΕΣ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΜΠΑΣΚΕΤ


Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Οπωσδήποτε δεν είναι μόνο η ιδιαίτερα δύσκολη κλήρωση, η οποία μας προβληματίζει για την Ευρωλίγκα Μπάσκετ 2014-2015. Είναι και πολλά άλλα που τώρα δεν φαντάζουν, αλλά είναι γεμάτα σκοτεινούς οιωνούς.
Κατ’ αρχήν στον Γ’ Όμιλο μας, των 6 ομάδων, όλες είναι πρωταθλήτριες των χωρών τους και μάλιστα ενδυναμωμένες το τελευταίο διάστημα. Αντίθετα εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ‘’μικρή’’ αλλά και ‘’μεγάλη’’ εσωτερική κατάσταση με αβέβαιο παρόν και μέλλον. Η ‘’μικρή’’ εσωτερική κατάσταση βρίσκεται στο διοικητικό χώρο της ομάδας, και η ‘’μεγάλη’’ εσωτερική κατάσταση αφορά την κακοδαιμονία και την διοικητική αντιπαλότητα στον εθνικό χώρο του Μπάσκετ.
Με τις σκέψεις αυτές και πολύ αγωνία θα περιμένουμε την πρώτη αγωνιστική στις 16 και 17 Οκτωβρίου όταν η ομάδα του Παναθηναϊκού θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει την Τουρόφ, Πρωταθλήτρια Πολωνίας και θεωρητικά ασθενέστερη από τις άλλες αντιπάλους μας, οι οποίες είναι : Μπαρτσελόνα, Φενέρ Μπαχτσέ, Αρμάνι Μιλάνο και Μπάγιερν Μονάχου.
Από κάθε Όμιλο (των 5 ή 6 ομάδων) θα περάσουν οι 4 πρώτες για να επιλεγούν οι 16 ομάδες (4Χ4). Δηλαδή από τις 6 ομάδες του Γ’ Ομίλου μας θα πρέπει να μείνουν εκτός 2. Αν υποθέσουμε ότι η μία θα είναι η πολωνική Τουρόφ, τότε πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε ποιά θα είναι η δεύτερη.
Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός θα δώσει στην πρώτη φάση 8 σπουδαία ντέρμπυ, μέσα κα έξω. Γενικά εάν ο Παναθηναϊκός ευτυχήσει να προχωρήσει θα πρέπει να κάνει μια πορεία 8 μηνών. Από τις 16 Οκτωβρίου 2014 μέχρι τις 17 Μαΐου 2015. Η πορεία αυτή φυσικά είναι δύσκολο να βγει με επιτυχία εάν το σημερινό ρόστερ δεν ενισχυθεί.
Συνολικά οι 23 ομάδες αποτελούν ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει το Μπάσκετ της Ευρώπης, το οποίο αντιπροσωπεύουν μόνο 12 χώρες της Ηπείρου (και το Ισραήλ) δεδομένου ότι η Ισπανία έχει 5 ομάδες (Ρεάλ, Μάλαγα, Μπαρτσελόνα, Βαλένθια και Λαμποράλ) η Τουρκία 3 (Αναντολού, Φενέρ Μπαχτσέ και Γαλατά Σαράι) κτλ κτλ.
Οι άλλες χώρες που μετέχουν είναι οι εξής: Γαλλία, Γερμανία (2 ομάδες) Κροατία (2 ομάδες) Ισραήλ, Λιθουανία (2 ομάδες), Ρωσία (2 ομάδες), Σερβία και Πολωνία.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014



UNITED WORLD WRESTLING
ΤΟ ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ


Ο κίνδυνος να αποκλεισθεί η Πάλη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αναστάτωσε τόσο πολύ την Διεθνή Ομοσπονδία του Αθλήματος, ώστε άλλαξε (ήδη) Πρόεδρο και προσανατολισμούς, ενώ από τον προσεχή Σεπτέμβρη θα αλλάξει και το όνομά της. Το παλαιό FILA που τώρα είχε προσαρμοστεί σε «International Federation of Associated Wrestling styles» εφεξής θα είναι «United World Wrestling».
Ο νέος Σέρβος Πρόεδρος Νέναντ Λάλοβιτς επίσης έκρινε πως επειδή αυτά μόνο δεν αρκούν, αλλά ακόμη χρειάζονται οικονομικά μέτρα, εκσυγχρονισμός του Αθλήματος και εξεύρεση Χορηγών, προχώρησε στα εξής:
  • Επιστροφή της Πάλης στους παραδοσιακούς ανοικτούςχώρους. Όχι βέβαια στους αγρούς και τα λιβάδια, όπουγίνονται οι λαϊκοί αγώνες στη Β.Δ Ασία, αλλά στην Άμμο.Εκεί όπου έχουν καταφύγει ήδη το Βόλεϊ, το Ποδόσφαιρο,  μορφές Μηχανικών Σπορ, ακόμη δε και κάποιοι αγώνεςΙστιοπλοΐας στις απέραντες Ολλανδικές ακτές.
  • Το αρχαιότερο Ολυμπιακό Άθλημα, μαζί με το Στίβο,αρχικά δεν ετελείτο σε κλειστούς χώρους. Ακόμη και το1896 οι Αγώνες Πάλης έγιναν στην κονίστρα τουΚαλλιμάρμαρου. Οι κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις είναι  ιδιαίτερα δαπανηρές και δεν φαίνεται ότι πλέον συγκινούν  θεατές και Χορηγούς. Αυτό σημαίνει ότι δεν προσελκύουν  την TV και τις διαφημίσεις.
  • Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει ως αρχή της ναεκσυγχρονίζει τα Αθλήματα, ώστε να προσελκύει τουςνέους και προσθέτει νέα Σπορ, όπως αυτά εξελίσσονται,με βάση κυρίως την τεχνολογία. Έτσι φθάσαμε μέχρι το«Τραμπολίνο». Η Ολυμπιακή Πάλη μέχρι τώρα έχει μείνεισχεδόν αμετακίνητη στον αρχικό σχεδιασμό της, ενώ νέες  μορφές έχουν κάνει την εμφάνισή τους από διάφορεςεστίες.
Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πάλης Νέναντ Λάλοβιτς σε μια πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε μεταξύ άλλων:
«.Για να διατηρήσουμε την δημοφιλία της Πάλης, πρέπει να την προβάλλουμε περισσότερο. Πρέπει να είναι αποτελεσματική και καλή ως θέαμα, για να προσελκύει και Χορηγούς. Πιστεύω ότι σύντομα θα εντυπωσιάσουμε με τις αλλαγές. Δεν θα αντιγράψουμε. Είμεθα αρχέτυποι. Από τον Σεπτέμβριο θα έχουμε νέο όνομα, νέο λογότυπο και μια διαφορετική διαδραστική για τις Εθνικές Ομοσπονδίες, τους παλαιστές και τους προπονητές».


Ευχή όλων οι καινοτόμες ενέργειες να απαλλάξουν την Πάλη από τους (Ολυμπιακούς) κινδύνους που διατρέχει.


Γιώργος Λιβέρης
HOA

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014


ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ


''Ο  ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ''




Νίκος Γεωργόπουλος

Με την ευκαιρία, ενός άρθρου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα « ΑΥΓΗ>
την 1/7/2014 και το υπογράφει, ο Μιχάλης Γρηγοριάδης, φίλος και καλός
φίλαθλος, και ασχολείται με τα συμβαίνοντα στο Δήμο Φιλαδέλφειας, Χαλκιδό
νας, σε ότι, αφορά το γήπεδο της ΑΕΚ ,αλλά και τα συγγενή προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στη Λ. Αλεξάνδρας, με το γήπεδο του Παναθηναϊκού, προσωπική μου
άποψη είναι, ότι ,δεν αφορούν, τα δύο δημοφιλή αθλητικά σωματεία, αλλά τις επιχειρήσεις ΠΑΕ ΑΕΚ και ΠΑΕ ΠΑΟ, με τις οποίες λογικά, η ερασιτεχνική ΑΕΚ
και ο ερασιτέχνης ΠΑΟ δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση, αντιθέτως εάν δεν
κάνουν προσπάθεια, να απαλλαγούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους, δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Και όμως, η λύση είναι δίπλα τους. 


< Το υπάρχον ΟΑΚΑ θα μπορούσε να είναι η καλύτερη δυνατή λύση, ικανοποιώντας τις περιβαλλοντικές
και χωροταξικές ανάγκες των πολιτών, του λεκανοπεδίου, και αποφεύγοντας μια
οικονομική αιμορραγία του ήδη χρεοκοπημένου δημόσιου τομέα >


 Όπως, εύστοχα
επισημαίνει, ο Μ. Γρηγοριάδης. Αυτό γίνεται ακόμα ευκολότερο, αφού και οι δυο
ΠΑΕ διαθέτουν δικά τους κέντρα προπόνησης. Με αυτό τον τρόπο, η ερασιτεχνική
ΑΕΚ με την συνεργασία του Δήμου και της Περιφέρειας, μπορεί να αποκτήσει ένα
θαυμάσιο αθλητικό κέντρο, για τα Ολυμπιακά Αθλήματα, που καλλιεργεί, ανεβάζοντας ταυτόχρονα το αθλητικό και βέβαια το πολιτιστικό επίπεδο της περιοχής. Ακριβώς το ίδιο μπορεί να γίνει, και με τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό κατόπιν συνεργασίας με τον Δήμο. Μέσα από την ανάπλαση του χώρου όπως,
προβλέπεται από το Λυκαβηττό μέχρι τις Προσφυγικές Πολυκατοικίες, θα μπορούσαν εύκολα να δημιουργηθούν, ελαφρές αθλητικές εγκαταστάσεις.


Όλα μπορούν να γίνουν ,αρκεί να υπάρχει όραμα και αγάπη για το σωματείο,
και ασφαλώς δεν ξεχνάμε τον Βοτανικό, στον οποίο ο Ερασιτέχνης έχει τον πρώτο λόγω. Όλα αυτά βέβαια, με μια βασική προϋπόθεση, ότι , και ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός, και η ερασιτεχνική ΑΕΚ θα πρέπει να καταλάβουν, ότι, δεν θα έχουν
καμιά απολύτως σχέση με τις ΠΑΕ εκτός από ότι προβλέπει ο ΝΟΜΟΣ.


Σημείωση μπλογκ:
 Τα ενυπόγραφα κείμενα συνεργατών ή αναγνωστών, δεν απηχούν, κατ' ανάγκη, τις απόψεις του μπλογκ. 

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΝΟΤΙΟΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΞΕΧΑΣΑΝ
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ


Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 




Γράφει
 ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ

          Η πρώτη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας έδειξε πως οι εκπρόσωποι των χωρών της Νότιας Ευρώπης, ξέχασαν πως παίζεται το σύγχρονο Ποδόσφαιρο. Αυτό φανερώνει το γεγονός πως από τις 5 ομάδες της Νότιας Ευρώπης, πέρασε μόνο η Ελλάδα. Εκτός εάν οι βαρυφορτωμένες με έπαθλα ομάδες πίστεψαν πως οι φανέλες τους θα ξαναφέρουν. Με τη νοοτροπία αυτή έμειναν «εκτός νυμφώνος» η Ισπανία και η Ιταλία  κυρίως, όπως επίσης η Πορτογαλία και η Κροατία. Χωρίς να υπολογίσουμε ότι δεν είχαν επίσης κατορθώσει να περάσουν για τους αγώνες της Βραζιλίας ομάδες με επιτυχίες στο παρελθόν όπως η Σερβία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Βουλγαρία και άλλες.
          Στις ομάδες της Νότιας Ευρώπης μάλλον δεν θα πρέπει να περιληφθεί η Γαλλία, της οποίας ο μεγαλύτερος γεωγραφικός όγκος μάλλον βρίσκεται στην Κεντρική Ευρώπη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είχε την ίδια υψηλή απόδοση με τις πλέον κεντρικές χώρες της Ευρώπης, όπως είναι η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Γερμανία, η Ελβετία και η Βοσνία.
          Αλλά η κάμψη απόδοσης της Νότιας Ευρώπης φανερώνεται και από ένα άλλο γεγονός. Πως από τις 14 και πλέον χώρες που περικλείουν τη Μεσόγειο, με ισχυρότερες βέβαια αυτές της ευρωπαϊκής πλευράς, είχαν προκριθεί για τη Βραζιλία μόνο 6 συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας. Από αυτές προκρίθηκαν μόνο οι νεοφώτιστες Ελλάδα και Αλγερία και βεβαίως η Γαλλία.
          Η διεξαγωγή των αγώνων στη Βραζιλία φανέρωσε ότι η τεχνική, η τακτική και τα συστήματα έχουν διευρυνθεί τόσο πολύ ώστε έχουν γίνει κτήμα όλων. Παγκόσμια πλέον ακολουθείται το (ίδιο) μονοπάτι που χαράχθηκε στην Ευρώπη. Δεν υπάρχουν πλέον μυστικά. Εξετάζεται τώρα τι είναι αυτό που μπορεί πρακτικά να λειτουργεί με αποτέλεσμα και προς όφελος της ομάδας. Είναι η φυσικά κατάσταση, η αφοσίωση, η μαχητικότητα, η εκμετάλλευση των στιγμών και των ευκαιριών ή η «οικονομία» κάθε ομάδας στη φθορά των κορυφαίων παικτών κάθε  ομάδος.
          Ένα άλλο στοιχείο είναι το παραγωγικό πνεύμα και η σύμπνοια κάθε ομάδας. Αυτό, καθώς διαπιστώθηκαν διαλυτικά στοιχεία, μερικά των οποίων προήρχοντο από προβληματικούς παίκτες και άλλα από συγκρούσεις παικτών με παράγοντες και τις διοικήσεις του. Ήσαν αυτοί λόγοι που οδήγησαν κάποιες ομάδες στη χρεοκοπία της συνεκτικότητάς τους.
 Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΕΛΗΣ
          Η Ελλάδα διακρίθηκε καθώς έκανε μια δύσκολη αλλά καθαρή αρχή, στην οποία διαφάνηκε μια αδυναμία, η οποία ακολούθως κάπως κολάσθηκε. Από τους 23 παίκτες φάνηκε ότι όλοι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Δεν ανταποκρίνοντο στις απαιτήσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Φερνάντος Σάντος, ενόψει της δηλωμένης αποχώρησής του δεν ρίσκαρε με νέα παιδιά. Έμεινε στα καθιερωμένα. Προσπάθησε να μην κατηγορηθεί, σε περίπτωση αποτυχίας για υπερβολική τόλμη. Έτσι προτίμησε την πείρα από τα νιάτα και άφησε εκτός   Καρέλη και Λαγό, ενώ φάνηκε καθαρά ότι θα του ήσαν απαραίτητοι. Άσχετο εάν όλοι γνωρίζουμε ότι θα είναι οι βασικοί της αυριανής Εθνικής όταν θα έχουν αποχωρήσει ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης, ο Σαμαράς ή ο Σαλπιγγίδης.
Ο ΤΑΣΟΣ ΛΑΓΟΣ
          Ένα άλλο θέμα που έντονα φάνηκε, αλλά σε τίποτα δεν φταίει ο Πορτογάλος αλλά η ΕΠΟ, είναι η κραυγαλέα απουσία Ελλήνων Διαιτητών. Όταν η FIFA έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια συλλεκτική πανγχρωμία από  Ουζμπεκιστάν μέχρι Ονδούρα και από Τουρκία μέχρι Νέα Ζηλανδία. Απούσης της Ελλάδος. Εκτός εάν η μη πρόσκληση Ελλήνων πιστοποιεί τις εσωτερικές θέσεις ότι στον τομέα αυτόν δεν είμαστε κι οι πλέον αξιόπιστοι.



Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΠΑΣΚΕΤ

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΝΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ


Εθνική Ελλάδος - Ευρομπάσκετ 2013
Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ

Γράφει 
ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ


          Η ηγεσία Μπάσκετ του ΟΣΦΠ κατόρθωσε να εντυπωσιάσει αρνητικά τους Έλληνες φιλάθλους, τους Έλληνες μη φιλάθλους αλλά και τους υπευθύνους  της Ευρώπης  στα διοικητικά του αθλήματος.
          Αυτή την πρωτοπόρα θέση, ενός Σωματείου με Ευρωπαϊκούς τίτλους, να μην επιτρέψει στους αθλητές του να μετάσχουν της Εθνικής Ομάδας της χώρας, μόνο άνθρωποι με παντελή έλλειψη αθλητικού «background» μπορούσαν να  επινοήσουν.
          Κατ’ αρχήν  η δικαιολογία «περί ασφαλίσεως των παικτών» είναι αστεία. Είναι ακατανόητο γιατί οι παίκτες του ΟΣΦΠ πρέπει να έχουν διαφορετική ασφάλιση από τους παίκτες των άλλων Συλλόγων, οι οποίοι άλλωστε αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία.
          Ύστερα γιατί αυτή η απόφαση να αφορά τους παίκτες όλων των κατηγοριών; Ακόμη και αυτούς που δεν έχουν κόστος για τον ΟΣΦΠ; Εκτός εάν το όψιμο ενδιαφέρον για κάθε έφηβο και κορασίδα αποκαλύπτει ένα καθαρό μποϋκοτάζ.
          Αλλά ένα Σωματείο είναι επιτρεπτό να κάνει μποϋκοτάζ στην Εθνική Ομάδα; Μποϋκόταραν οι Αμερικάνοι τους Σοβιετικούς στους Ολυμπιακούς της Μόσχας και οι Σοβιετικοί στους Ολυμπιακούς του Λος Άτζελες, αλλά όχι Έλληνες την Εθνική Ελλάδος!!
          Εκτός εάν «κτυπάμε το σαμάρι γιατί δεν μπορούμε να κτυπήσουμε το γάιδαρο» και όλο αυτό προήλθε επειδή ο ΟΣΦΠ «πνέει μένεα» (μήπως τα λοίσθια) κατά του Γιώργου Βασιλακόπουλου, γιατί δεν κατάκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδος, λες και ήταν το πρώτο ή το τελευταίο που έχασε. Επομένως εάν το κέρδιζε όλα θα έβαιναν καλώς.
          Βεβαίως οι περιοικούντες την Ιερουσαλήμ και γνωρίζοντες βαθύτερα τα πράγματα, υποστηρίζουν ότι τα αίτια είναι ακόμη ευρύτερα, επειδή ο Γιώργος Βασιλακόπουλος εξασφάλισε τα χρήματα της συμμετοχής μας στην Ισπανία χωρίς φανφάρες και χωρίς να τα ζητήσει από αδελφές ψυχές ώστε να κάνουν  τη «λεζάντα» τους.
          Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως επιδιώκουν εν παντί τρόπο την αποτυχία της προσπάθειας του Γιώργου Βασιλακόπουλου, να δώσει μια ακόμη ευκαιρία στην Εθνική μας Ομάδα, ώστε να καταβαραθρωθεί. Για να περάσει ο αρρωστημένος εγωισμός κάποιων κακομαθημένων, οι οποίοι ρυθμίζουν  τα πάντα με το χρήμα που το βρήκαν  συσσωρευμένο και τους επιτρέπει λογική με τα δικά τους «στάνταρ» που τα αποκτήσανε όχι στη σκόνη των γηπέδων, αλλά στη γυάλα των σαλονιών τους.